(7 / 10)
Filmin Künyesi:
BENİM BABAM, BENİM OĞLUM | LIKE FATHER, LIKE SON | SOSHITE CHICHI NI NARU| Yönetmen: Hirokazu Kore-eda / Oyuncular: Masaharu Fukuyama, Machiko Ono, Yoko Maki, Lily Franky / Japonya / 2013 / DCP / Renkli / 120’
Sinopsis:
İnsan nasıl baba olur, kan mı çeker yoksa zamanla mı? Kimse Bilmiyor, Bitmeyen Yürüyüşve Bir Dilek Tuttumfilmleriyle ünlenen Hirokazu Kore-eda’nın, ilk gösteriminde dakikalarca ayakta alkışlanan bu son filmi, Cannes’da 1987’den bu yana Jüri Ödülü kazanan ilk Japon filmi oldu. Doğumdan altı yıl sonra bebeklerinin hastanede karıştığını öğrenen, birbirinden çok farklı iki aileyi izleyen filmin başrolünde Japonya’nın şöhretli şarkıcılarından Masaharu Fukuyama var. Filmin çıkış noktası, Japonya’da 1970’lerde hastane doğumlarının artmasıyla yaşanan benzer karışıklıkların olması.
Artılar
- Tüm oyuncular ve özellikle de çocuk oyuncular çok başarılı.
- Senaryo filmin başarısındaki önemli etkenlerden biri.
Eksiler
- Yok.
Keşif
- Yıllar önce aynı yönetmenin severek izlediğim “Bitmeyen Yürüyüş” filmindeki tadı aldım.
- Doğumda karışan çocukların (Keita ve Ryusei) aileler arasında ilk değiş-tokuş edilmesi sırasında yaşanan ayrılık sahnesinde, kamera bize sadece Keita’yı gösteriyor ve o ana ait sadece Keita’nın duygularını gözlemlemiş oluyoruz.
- Çocukları karışan ailelerden Ryota-Midori Nonomiya çiftinde, Ryota’nın “babalık” konusundaki problemlerinin kendi babası ile geçmişinde yaşadığı olaylara dayandığını algılıyoruz. Ryota’nın anne, baba ve kardeşi ile arasındaki sorunlu ilişkileri ve geçmişteki karanlık noktalar Çağan Irmak filmlerini anımsattı.
- Yönetmen filmde Nonomiya ailesini ön plana çıkarsa da iki aile içerisindeki anneye ve babaya ilişkin tepkileri/duyguları gözlemleme de hemen hemen eşit davranıyor.
- Filmde doğumda karışan çocuklardan Keita’nın oyuncak robotu dikkatimi çekti. “Robot”un burada Ryota’yı temsil ettiğini düşünebiliriz. Robotun içerisindeki temel mekanik sistem ise diğer ailemiz olan Yudai-Yukari Saiki ailesindeki baba Yudai’yi temsil ediyor. Yudai “baba” figürüne en doğal hali ile özüne inerek bakabiliyorken; Ryota “baba” figürüne düğmesine basılınca çalışacak komple bir sistem olarak bakıyor.
- Saiki ailesinin buluşmalara hep geç kalan taraf olması ve bahaneler üreterek özür dilemelerine ilişkin mizansenler filme renk katmış.
Öylesine
- Keita sanırım üvey babası Ryota’yı şöyle ifade ederdi: “Benim babam Toyota gibi adam.”