Ayna Ayna

7 out of 10 stars (7 / 10)

Film ile ilgili künye, özet ve değerlendirmeler aşağıdaki gibidir.

Filmin Künyesi:

Ayna Ayna | Yönetmen: Belmin Söylemez / Senarist: Belmin Söylemez, Haşmet Topaloğlu / Oyuncular: Manolya Maya (Aylin), Laçin Ceylan (Lale), Şenay Aydın (Frida), Cengiz Orhonlu / Türkiye / 2022 / Renkli / 114´ 

Özet:

Oyuncu olma hayalleri kuran işletme öğrencisi Aylin, bir Osmanlı dizisindeki cariye rolünü kapmak ister. Frida, bir türlü bitiremediği oyununu sokaklarda prova eder. Ünlü oyuncu Lale, tiyatrosunu ayakta tutmak için mücadele eder. Üç kadının yolları İstanbul’da, Lale’nin kursunda kesişir.

Not: Yukarıdaki paragraf MUBI sayfasından alınmıştır.

Öylesine

  • Filmi genel anlamda beğendim.
  • Oyunculuklar başarılı.
  • Bir sahnede atölyede kilitli kalan Aylin sesini yükseltmekte güçlük çekmesi konusunda doğal bir sınava tabi tutulur.
  • Yönetmenin bir önceki filmi “Şimdiki Zaman” bence daha başarılıydı.

Afife Jale

image

Filmin Künyesi:

AFİFE JALE | Yönetmen: Şahin Kaygun / Oyuncular: Müjde Ar (Afife Jale), Tarık Tarcan (Ziya), Macit Koper (Afife’nin Babası), Alev Sezer (Selahattin Pınar), Gülsen Tuncer (Afife’nin Annesi), Şahika Tekand (Seniha Tepsi) / Türkiye / 1987 / Renkli / 89´

Sinopsis:

Türk, Müslüman kadınlarının sahneye çıkma yasağı olduğu Osmanlı döneminde Afife Jale, sahneye çıkmayı başarmış ilk tiyatro oyuncusudur. Ama sahne ömrü uzun sürmez; çevresinin, devlet otoriterlerinin karşı çıkmaları sonucu sahneden indirilecektir. Tüm zorluklara rağmen mesleğine devam etmek istese de, yoğun baskılar ve yaşadığı ilişkiler sonucu ruh sağlığı bozulur ve yaşamının geri kalanını akıl hastanesinde geçirmek zorunda kalır. Osmanlı dönemi baskıcı rejiminin toplum üzerindeki etkilerine gerçek bir hayat hikayesi üzerinden değinen drama, Şahin Kaygun’un ilk yönetmenlik deneyimidir.

Not: Yukarıdaki paragraf İstanbul Modern’in sayfasından alınmıştır.

Artılar

  • Bir ilk film olarak oldukça başarılı.
  • Müjde Ar çok başarılı bir oyunculuk sergilemiş.
  • Diyalogların edebi yönü çok başarılı. Senaryoya (Selim İleri, Nezihe Araz) edebiyatçı eli değdiği hissediliyor.
  • Sanat yönetimi başarılı.
  • Oyuncu kadrosu başarılı seçilmiş.

Eksiler

  • Filmin görsel atmosferi kimi yerlerde çok karanlıktı. Belki biraz daha ışık kullanılabilirdi o bölümlerde.
  • Afife’nin, ablasının evinden kaçma sahnesi ve sonraki takip kısımlarında biraz kopukluk olmuş.

Keşif

  • Dönemi için aykırı bir kadın sanatçı hikayesi olması anlamında film bana “Violette” (Yönetmen: Martin Provost) filmini hatırlattı.
  • Afife Jale ve Selahattin Pınar birlikteliği pek güzelmiş. Biri sahnede içli oynuyor diğeri ise sahnede içli söylüyor.
  • Filmde bahsi de geçen güzel bir Selahattin Pınar bestesi: “Gözünün Rengini Sordum Kara Sevda Dediler”
  • Filmden pek güzel bir replik: “Mizaçlarımız çarpışıyor, sevgimiz değil”
  • Afife ile Ziya’nın karşılıklı oynadığı birçok sahnede kamera onları uzaktan çekiyor. Ve perdeye yansıyanlar sanki bir tabloya dönüşüyor.
  • Filmden güzel bir replik daha: “Bu ev de bana benziyor, hazin bir dekor gibi”
  • Selahattin Pınar’ın, misafiri ile meşk yaparken Afife’den cacık yapmasını istemesi; Afife’nin soğan doğrarken ayrılmak istemeye karar vermesi hayatın gerçeklerine dokunur gibiydi biraz : )
  • Afife’nin film boyunca kurduğu cümlelerdeki o garip hava, derinlik sanki  hayatı boyunca bir tiyatro oyununda yer alıyormuş hissi veriyor.
  • Filmden bir replik : “Hep drama oynamak isterdim oysa şimdi her akşam komedi oynuyorum hayatım drama”
  • Tarık Tarcan filmde çok fazla gözükmese de önemli bir katkı sağlamış.
  • Müjde Ar’ın siması, duruşu kimi sahnelerde ünlü ressam Frida Kahlo’ya çok benziyor.
  • Bir dönem filmi olmasının da etkisiyle geçmişle ilgili güzel ayrıntılar veriyor film.
  • Mezarlığın yanından geçilen bir sahnede Afife Jale tiyatro oynaması ile ilgili önüne çıkan engellerden mütevellit duygularla şöyle diyor: “Ölüler bile daha az korkutucudur” 

Öylesine

  • “İki Reddedilmiş Bir Olursa Tiyatro Seyran Olur”