Anne

7.5 out of 10 stars (7,5 / 10)

Anne filmi ile ilgili künye, özet ve değerlendirmeler aşağıdaki gibidir.

Filmin Künyesi:

ANNE | MADRE | Yönetmen: Rodrigo Sorogoyen / Senarist: Isabel Peña, Rodrigo Sorogoyen / Oyuncular: Marta Nieto (Elena), Jules Porier (Jean), Àlex Brendemühl, Anne Consigny, Frédéric Pierrot, Guillaume Arnault / İspanya / 2019 / Renkli / 129´ 

Özet:

Oğlu 10 yıl önce kaybolan Elena, şimdi aynı sahilde bir lokanta açmıştır. Tam da kayıp ve yas hissinden sıyrılmak üzere olduğunu hissederken oğluna çok benzettiği bir gençle tanışır ve ikisinin de hayatları alt üst olur. Anne bir sevgi filmi; bir annenin oğluna duyduğu, yaşam boyu süren bir sevginin filmi. Oğluna veda edemeyen ve şimdi bunu yapmaya hazır olan bir annenin filmi. Yönetmen Sorogoyen Oscar adayı olan kısa filminden uyarladığı duygusal dram Anne’yi “karanlıktan aydınlığa, ölümden yaşama, suçluluktan bağışlanmaya doğru bir yolculuk” olarak tanımlıyor.

Not: Yukarıdaki paragraf İKSV sayfasından alınmıştır.

Öylesine

  • Filmi genel anlamda başarılı buldum.
  • Film oldukça güçlü bir şekilde başlıyor fakat sonrasında genel olarak bir düşüş gözleniyor filmde.
  • Filmin finalini başarılı bulmadım.
  • Elena ile Ramon arasında ormana karşı bir kafede geçen konuşma sahnesi güzeldi.
  • Elena ile Jean arasındaki anne – oğul (Elena açısından) ya da sevgili (Jean açısından) ilişkisi “Mavili | In Blue” (Yönetmen: Jaap van Heusden) filmini hatırlatır. O filmle ilgili Öylecine Bir Aşk sayfasındaki değerlendirme yazısına buradan erişebilirsiniz.
  • Elena karakterine hayat veren Marta Nieto sima olarak Marion Cotillard’a ve Hatice Aslan’a benzemektedir.

Anne Filmi için Öylesine İsim Önerileri 

  • Bulunamadı.

Zama

image

Filmin Künyesi:

ZAMA | ZAMA | Yönetmen: Lucrecia Martel / Senarist: Antonio Di Benedetto (Roman), Lucrecia Martel / Oyuncular: Daniel Giménez Cacho (Don Diego de Zama), Lola Dueñas (Luciana Piñares de Luenga), Matheus Nachtergaele (Vicuña Porto), Juan Minujín (Ventura Prieto), Mariana Nunes / Arjantin / 2017 / Renkli / 115´

Sinopsis:

Arjantinli yönetmen Lucrecia Martel’in yapımcılığını Pedro Almodovar’ın üstlendiği ve uzun süredir beklenen son filmi, dünya prömiyerini henüz tamamlanan Venedik Film Festivali’nde yaptı. Arjantin’in en önemli edebi yapıtlarından kabul edilen, Antonio di Benedetto’nun 1956 tarihli aynı adlı varoluşçu romanından beyazperdeye uyarlanan film, İspanya’nın sömürgesi olduğu 18. yüzyılda Paraguay’da geçiyor. Sömürge yetkilisi Diego de Zama, memleketinden ve ailesinden uzak, bir şekilde terfi etmeyi beklediği bu uzak diyarda bir sonuç almadan beklemekten, şiddete bulanmış adaletten, hayalini kurduğu kahramanlığa hiç ulaşamamaktan bunalıyor. Köpek Günleri ve Başsız Kadın ile tanıdığımız Lucrecia Martel, Diego de Zama’nın günümüz çağdaş toplumunda yaşanan sorunlara yakın bulduğu bunalımını olağanüstü güzellikteki Güney Amerika manzaraları fonunda sorgulayarak bize sunuyor.

Not: Yukarıdaki paragraf Film Ekimi sayfasından alınmıştır.

Öylesine

  • Filmi başarılı bulduğum söylenemezLucrecia Martel’in benim sevdiğim yönetmenlerden olmadığı kesinleşti artık. “Başsız Kadın” filmini de başarısız bulmuştum.
  • Kostüm kullanımı, sanat yönetimi ve dönem atmosferinin yaratılması başarılı.

Havana’ya Dönüş

image

Filmin Künyesi:

HAVANA’YA DÖNÜŞ | RETURN TO ITHACA | RETOUR A ITHAQUE | Yönetmen: Laurent Cantet / Oyuncular: Jorge Perugorria (Eddy), Pedro Julio Diaz Ferran (Aldo), İsabel Santos (Tanía), Fernando Hechavarria (Rafa), Néstor Jiménez (Amadeo) / Fransa / 2014 / Renkli / 90´

Sinopsis:

Havana’yı tepeden gören bir teras ve günbatımı… Beş arkadaş, Amadeo’nun İspanya’daki 16 yıllık sürgününden sonra memlekete dönüşünü kutlamak üzere bir araya gelmiş. Günbatımından şafağa dek gençliklerini, sırlarını, geleceğe dair umutlarını anımsarlarken bir yandan da hayal kırıklıklarını ve birer birer yıkılıp giden Küba gerçekliklerini konuşurlar. Dostlukları her şeye rağmen onları bir arada tutacak, acı ve tatsız anların üstesinden gelecek kadar güçlü müdür? Havana’ya Dönüş’ün senaryosu, Küba’nın en saygın romancısı Leonardo Padura ile Altın Palmiye’li Entre les murs / Sınıf ve Foxfire / Can Ateşi filmleriyle tanıdığımız yönetmen Laurent Cantet tarafından yazıldı.

Artılar

  • Filmi genel olarak vasatın az üstünde buldum.
  • Temposu yüksek olmamasına rağmen film seyirciyi odakta tutmayı başarıyor.
  • Oyunculuklar oldukça başarılı.

Eksiler

  • Küba’daki ekonomik durumun kötü olduğunu birkaç diyalogdan öğreniyoruz ama bu duruma işaret eden hayatın içinden bir örnek göremiyoruz.
  • Amadeo’nun İspanya’da sürgünde kalıp Küba’ya dönememesinin gerçek nedeni açıkçası çok zayıf ve inandırıcılıktan uzak geldi bana.

Keşif

  • Birçok sahnede karakterler geçmişten bahsediyor. Bu sahnelerin hiçbirinde filmin geçmiş zamana ait sahne göstermemesi dikkatimi çekti. Genellikle bu tür durumlarda geri dönüşlerle o sahnelerin canlandırılmasına ya da gösterilmesine alışığızdır çünkü.
  • Filmdeki Tania karakterini hem sima hem de dominantlık anlamında “Çocuk Pozu” (Yönetmen: Calin Peter Netzer) filminde anneyi canlandıran Luminita Gheorghiu’ya yakın hissettim.
  • Beş arkadaşın gülerek başladığı akşam, herkesin yarasının bir bir deşilmesiyle daha ciddi bir havaya bürünüyor.
  • Kısa bir süre gözükmesine rağmen Aldo’nun annesi filme oldukça sıcaklık katmış.

Öylesine

  • “Geç Vakit”
  • “Havan(a) kime yabancı”