Filmin Künyesi:
OMAR | ÖMER | Yönetmen: Hany Abu-Assad / Oyuncular: Adam Bakri, Samer Bishara, Eyad Hourani, Leem Lubani, Waleed Zuaiter / Filistin / 2013 / Renkli / 94´
Sinopsis:
Paradise Now / Vaat Edilen Cennet filmiyle dünya çapında ilgi toplayan Filistinli yönetmen Hany Abu-Assad’ın yeni filmi, trajik bir aşk hikâyesini anlatıyor. Ömer, sevgilisi Nadya’yla buluşmak üzere Batı Şeria duvarını aşarak kurşunların arasından geçmeye alışkındır. Ne var ki, Ömer, duvarı geçtiğinde bir direnişçiye dönüşür ve bazı seçimler yapmak zorunda kalır. Yakalanan arkadaşları işkence görüarken Ömer de yaşamla sadakat arasında kalır. Şüphe ile ihanet, güven duygusunu siler geçer. Sonunda Ömer de yakalandığında askeri polisle bir kedi-fare oyununa girişecektir. Oysa tek gerçek, Nadya’ya olan aşkıdır.
Artılar
- “Omar” rolünde Adam Bakri’nin oyunculuğu oldukça başarılı.
- “Nadia” rolünde Leem Lubany’nin oyunculuğu oldukça başarılı.
- Filmde mizahi öğeler ölçülü ve etkili bir şekilde kullanılmış.
- Filmin kurgusu oldukça başarılı.
- Nadia-Amjad sürpriz evliliğinden sonra filmin final yapacağı havası hakim olmuşken, yönetmenin biz seyircileri heyecanlı bir son bölüme daha sürüklemesi sürpriz ama iyi bir uygulama olmuş.
Eksiler
- Filmdeki bir kovalamaca sahnesinde Omar’ın bere takıp üzerindeki mantoyu çıkararak peşindekileri kolayca atlatması inandırıcılık açısından bana biraz zayıf bir uygulama gibi geldi.
- Hapishanedeki yetkilinin Omar’a yardımcı olması/insancıl yaklaşması, öncesinde pek inandırıcı ipuçları ile desteklenmiyor.
Keşif
- Amjad’ın (Samer Bisharat) filmin başında Nadia’nın isteği üzerine yaptığı Marlon Brando taklidi (Baba filmindeki Don Vito Corleone) meğer boşuna değilmiş. Zira filmin sonunda aslında Amjad’ın içten içe mafyavari bir plan uygulamış olduğunu gördük.
- Omar, Nadia ve Amjad arasındaki aşk üçgeni bana “Eşkıya” (Yönetmen: Yavuz Turgul) filmini ve oradaki Baran, Keje ve Berfo aşk üçgenini hatırlattı.
- Yönetmenin Filistinli gençlerin ailelerini filmde özellikle arka planda tutmuş olduğunu düşünüyorum. Filmdeki ana karakterlerimizin anne-babalarını daha çok az diyaloglu yemek sahnelerinde ya da kız isteme töreninde görebiliyoruz.
- Kimi sahnelerde arka plandaki Filistin silueti önünde büyükçe bir billboard üzerinde sergilenen çeşitli reklamlar (yatak, giysi vb.) görüyoruz. Yönetmenin buradaki tercihini hayatın devam ettiğine dair bir ironi olarak yorumladım.
Öylesine
- “Başka Ülkenin Çocukları”.